Niedomagania seksualne u kobiet

Chociaż osobiście uważam, iż brak jest przekonywających argumentów co do powodów zaburzeń seksualnych u kobiet, jest kilka czynników, które mogą się do nich przyczyniać. Jeżeli dziewczynka czuje, że jej rodzice, a szczególnie matka, mają negatywny stosunek do seksu lub jeśli niewinne pod tym względem dziecko jest świadkiem zbliżenia seksualnego i stanie się to przyczyną urazu, wtedy mogą się u niej, kobiety już dorosłej, pojawić problemy seksualne. Inną, niezwykle częstą przyczyną, są uczucia negatywne, niekoniecznie seksualne, w stosunku do męża czy partnera lub do małżeństwa. Często w zachowaniu męża znajduje ona coś, co ją bezustannie denerwuje, choć może mu tego nie okazywać. Może to też być głęboko zakorzenione uprzedzenie do seksu, przekazane jej przez rodziców bądź nauczycieli religii. Każda z tych sytuacji może powodować zahamowania, które blokują doznanie rozkoszy seksualnej. Niezależnie od przyczyn zaburzenia i zmian chorobowych możliwych do rozpoznania i leczenia, rezultat jest zawsze ten sam: pacjentka zaczyna dokładnie analizować swe zachowanie i pobudliwość seksualną. Nie potrafi zwyczajnie cieszyć się stosunkiem płciowym. Ciągłe myśli o nim najwyraźniej nie pozwalają jej na swobodną reakcję od pierwszych chwil zbliżenia. Do orgazmu nie dochodzi przede wszystkim dlatego, że nie wiedzie do niego droga naturalna i stosunek nie odbywa się w pogodnej atmosferze; przecież orgazm jest doznaniem szczytowym, możliwym tylko wtedy, gdy następuje swobodnie, bez natrętnych myśli. W idealnej sytuacji, w takiej chwili przeżycie to góruje nad wszelkimi myślami. Wszystkie niemal badania tego zagadnienia kończą się wnioskiem, iż nadmierny niepokój o właściwą reakcję przyczynia się do zaburzeń seksualnych u kobiet.