Homo Sapiens, strona 12

Nawet gdy przekształcisz swoje wady i rozwiniesz zalety, ukierunkujesz się na doskonałość i zwiększysz oczekiwania, nadal będziesz musiał ćwiczyć. W istocie George Leonard, autor słynnej książki Mistrzostwo zauważył, że zasadnicza różnica między człowiekiem sukcesu a mistrzem polega na tym, że człowiek sukcesu dąży do celu, a ćwiczenia są dla niego tylko środkami, które pozwalają mu go osiągnąć, mistrz zaś dąży do doskonałości, a wykonywane ćwiczenia traktuje zarówno jako źródło zasobów, jak i powód, dla którego istnieje. „Ostatecznie", pisze Leonard, „ćwiczenie jest ścieżką mistrzostwa".
Truizmem jest stwierdzenie, że niemal w przypadku każdej próby ci, którzy są naprawdę doskonali, mistrzowie gry, odczuwają radość z ćwiczenia. Wielki koszykarz Magie Johnson ma własne, pełnowymiarowe boisko do koszykówki. Larry Bird szukał boisk we wszystkich miejscach, do których trafiał, spędzając na nich całe godziny w przerwach między sezonami. Wielcy rock-and-rolla, tacy jak Erie Clapton czy Bruce Springsteen, grają na gitarach zarówno na trasach koncertowych, jak i poza nimi. Wielki amerykański architekt Frank Lloyd Wright przebudowywał swoje studio niemal co roku tylko po to, żeby móc wypróbowywać nowe koncepcje. Ci mistrzowie lubili ćwiczyć. Chcieli dowiadywać się, czego im jeszcze brakuje. Za każdym razem chcieli wiedzieć, czy mogliby zrobić coś, czego jeszcze nigdy nie do tej pory nie robili.
Za pomocą prostej techniki NLP możesz zwiększyć atrakcyjność ćwiczeń związanych z ważną dziedziną Twojego życia. Gdy już zdecydujesz się robić coś wartościowego, równie dobrze możesz zacząć się tym cieszyć. Większość ludzi podejmuje rozmaite działania przede wszystkim ze względu na rezultaty, jednak niemal każdy ma kilka czynności, które wykonuje po prostu dlatego, że sprawiają mu one radość. Pomyśl o przykładowym okresie, w którym pragnąłeś rezultatów, ale dążenie do nich okazało się harówką. Dla większości ludzi zajęciem takim jest wypełnianie rocznych formularzy podatkowych. Następnie pomyśl o czynności, którą wykonujesz po prostu dlatego, że sprawia Ci radość, a końcowy rezultat tak naprawdę nie ma znaczenia. Dla wielu osób takim zajęciem jest zajmowanie się grami i układankami. Teraz zaangażuj się w te doświadczenia i odegraj rolę reżysera, aby odkryć, jakie submodalności wyróżniają je pod względem wizualnym i dźwiękowym. Przemieszczaj się w przód i wstecz, dopóki nie znajdziesz submodalności wizualnych i dźwiękowych, które będą je odróżniać. Wykorzystaj zamieszczone poniżej listy, aby wypisać takie różnice. Znajdź kilka przykładów. Zasocjuj się z doświadczeniem, w którym pragnąłeś rezultatów i, zatrzymując jego treść, przekształć jego submodalności w takie, jakie odnalazłeś w doświadczeniu, w którym najważniejsze było działanie. Zauważ, jaki wpływ na to doświadczenie będzie mieć taka przemiana. Następnie zasocjuj się z sytuacją, gdy ćwiczyłeś jakąś umiejętność, którą bardzo pragnąłeś poprawić, a potem przekształć submodalności takiej sytuacji w te związane z radością działania. Wykonaj ten proces dla wszystkich ćwiczeń, jakie chciałbyś wykonywać.

Gdy zależało mi      Gdy cieszyłem się,
na rezultatach...     że mogę ćwiczyć...

Gdy brytyjski biegacz Roger Bannister pobił rekord, przebiegając milę w czasie krótszym niż cztery minuty, a rosyjski atleta podniósł pięćset funtów, żaden z nich nie wiedział, czego dokonuje. W obydwu przypadkach ich trenerzy knuli tajne plany, nie informując podopiecznych nawet o tym, że w ogóle będą podejmować takie próby. W późniejszych wywiadach trenerzy jasno przedstawiali swoje powody — można nawet powiedzieć, że mówili prawie to samo, mimo że dzieliły ich pokolenia. Doszli do wniosku, że ich sportowcy byli na tyle obiecujący, że mogliby zrobić coś, czego nie dokonał jeszcze nikt. Zauważyli, że liczbowa różnica między czterema minutami a „mniej niż czterema minutami" wynosiła jedną setną sekundy, różnica między pięciuset funtami a „więcej niż pięciuset funtami" wynosiła zaś  mniej niż uncję. Stwierdzili zatem, że ograniczenia nie wynikały z możliwości ich podopiecznych, lecz ze znaczenia liczb, które pielęgnowali w swoich umysłach. W obydwu przypadkach okazało się to prawdą, ponieważ w ciągu kilku miesięcy po każdym przełomowym rekordzie kilku innych sportowców powtarzało osiągnięcie, które dotychczas uważano za niemożliwe.
Aby osiągnąć sportowy lub osobisty przełom, nie musisz mieć trenera, który będzie Cię oszukiwać — wystarczy, że pozbędziesz się istniejących w Twoim umyśle ograniczeń. Dzięki przedstawionej wcześniej neurolingwistycznej technice pt. Niszczyciel Decyzji dokonasz tego z łatwością.
Zacznij od przypomnienia sobie czegoś, co wiele lat temu uznałeś za niemożliwe do osiągnięcia. Być może jakieś osobiste doświadczenie sprawiło, iż doszedłeś do wniosku, że brak Ci talentu, albo uwierzyłeś w swoją niemoc, ponieważ przekonali Cię o niej inni. Może chodzić o zarobienie niewiarygodnej sumy pieniędzy albo osiągnięcie sukcesu w bardzo krótkim czasie — może to być również kwestia związana ze zdrowiem, a nawet opanowaniem jakiejś umiejętności szybko i bez wysiłku. Zastanów się, co musiałoby się stać (zanim wpoiłeś sobie przekonanie o własnej niemocy lub uznałeś, że coś jest niemożliwe do osiągnięcia), żebyś zmienił zdanie na temat swojego potencjału, uznając, że osiągnięcie celu nie jest „niemożliwe", lecz wysoce prawdopodobne? Poświęć chwilę, aby wyobrazić sobie takie dające siłę doświadczenie. Może przypominać coś, co zdarzyło się później — może to być też coś, z czym nigdy się nie spotkałeś. To nie ma znaczenia. Po prostu wyobraź sobie żywo takie doświadczenie, wykorzystując submodalności, które stosowałeś w zamieszczonym w rozdziale 12. ćwiczeniu integrującym szczytowe możliwości. Dla wielu osób doświadczenia takie są panoramiczne i większe niż w rzeczywistości, niezwykle barwne i skoncentrowane. Wykorzystaj submodalności Twojego dającego siłę doświadczenia, „wdrukowując" je w umysł, a następnie weź je ze sobą, przemieszczając się po linii czasu do chwili bezpośrednio poprzedzającej Twoje ograniczające wspomnienie.
Teraz poruszaj się w dół linii czasu wraz ze swoim nowym wspomnieniem i przemieszczaj się do przodu, przekształcając to wspomnienie, gdy będziesz je mijać — zmień wszystkie jego ograniczające skutki na pozytywne na całej drodze od ich pierwotnego wystąpienia aż do teraźniejszości, w miarę jak będziesz ponownie przeżywać swoją osobistą historię z tym nowym, dającym siłę wspomnieniem. Sprawdź, czy całkowicie pozbyłeś się swojego ograniczenia. Jeśli uznasz to za stosowne, powtórz proces, aby wzmocnić nowe wspomnienie. Takie nowe wspomnienie nie zagwarantuje Ci sukcesu — zyskasz jednak pewność, że wszystkie napotykane ograniczenia występują w rzeczywistym świecie, a nie w Twoim umyśle. Praktycy NLP wierzą, że każdy może osiągnąć wszystko. Jeżeli nie okaże się to możliwe, świat da nam o tym znać. Dowiemy się tego jednak, działając, a nie rozmyślając o własnej niemocy.

Innym sposobem na osiągnięcie szczytowych możliwości jest poinformowanie umysłu, że chcesz dotrzeć na szczyt. Wiesz już, że możesz zmienić nawyk, pokazując umysłowi obraz przedstawiający Ciebie w sytuacji, w której już go przezwyciężyłeś — nawet jeśli nie wiesz, jak to zrobiłeś. Trenerzy NLP mówią, że „nie musisz być zły, żeby się poprawić". Możesz wykorzystać błyskawiczny wzór, aby osiągnąć jeszcze wyższe poziomy efektywności.
Przypomnij sobie konkretny moment, gdy Twoja efektywność spadła lub kiedy czułeś, że znów popadłeś w bezproduktywną rutynę. Żywo wyobraź sobie tę sytuację, a w jej centrum zobacz mały punkt. W tym punkcie znajduje się obraz Ciebie w sytuacji, w której wzbiłeś się już ponad przeciętny poziom skuteczności. Nie wiesz, jak to zrobiłeś. Po prostu wiesz, że Ci się udało.
Gdy obraz trochę się przybliży, zobaczysz swój pełen zadowolenia uśmiech i błysk w oczach — coś, co przekona Cię o tym, że osiągnąłeś sukces, nie łamiąc reguł gry, a także poprawiając ogólny stan zdrowia. Zobacz, jak doświadczenie bezproduktywnej rutyny zaczyna się od Ciebie oddalać, stając się coraz mniejsze, ciemniejsze i dalsze, dopóki całkowicie nie straci znaczenia. Jednocześnie wspomniany punkt będzie rozkwitać, powiększać się, jaśnieć i stawać się coraz bardziej rzeczywisty, dopóki nie staniesz twarzą w twarz z „wyjątkowym Tobą". Zaciemnij na chwilę swój „wewnętrzny ekran" i powtórz ten proces od początku przynajmniej sześć lub siedem razy. Następnie sprawdź, czy wizerunek bezproduktywnej rutyny w sposób naturalny wyblakł i czy został automatycznie zastąpiony wizerunkiem „wyjątkowego Ciebie". Powtarzaj opisywany błyskawiczny wzór, dopóki nie będzie się to dziać bez Twoich świadomych starań. Aby zmaksymalizować efekt, powtarzaj go dla innych przypadków bezproduktywnej rutyny.

Niezależnie od tego, co starasz się osiągnąć, podejmując każdą próbę musisz zdobywać nowe umiejętności. To, jak efektywnie i skutecznie będziesz się ich uczyć, może mieć olbrzymie znaczenie. Powinieneś zwrócić uwagę na dwa obszary o kluczowym znaczeniu — są nimi sposoby osiągania dobrej formy od samego początku oraz sposoby na skuteczne przeprogramowanie kiepskiej formy powstałej na skutek złych przyzwyczajeń.
W pewnym popularnym eksperymencie poproszono studentów college'u, aby oddawali trzy rzuty osobiste po „przećwiczeniu" ich zarówno w myślach, jak i na boisku. Nie było zaskoczeniem, że studenci, którzy w ogóle nie ćwiczyli, nie osiągali żadnej poprawy. Bardziej zaskakujące było to, że studenci, którzy podzielili swój czas po połowie na myślowe „próby" i faktyczne ćwiczenia, uzyskiwali o punkt więcej niż ci, którzy przez cały czas ćwiczyli na boisku. Był to jeden z pierwszych dowodów świadczących o tym, że wizualizacja ma sens. Dzięki NLP rozumiemy, dlaczego jest to możliwe. Myślowe „próby" stymulują i wzmacniają te same ścieżki nerwowe i ruchy mikromięśni co faktyczne ćwiczenia. Ciało i umysł uczą się, zapamiętują i wyrabiają nawyki na obydwa sposoby.
Niezależnie od tego, czy masz trafić kijem w piłkę, napisać raport czy przeprowadzić prezentację dla zarządu, możesz wykorzystać tę technikę do własnych potrzeb. Gdy osiągasz nadzwyczajne rezultaty, możesz zwiększyć szansę na to, że w przyszłości pójdzie Ci równie dobrze, jeśli poświęcisz chwilę na „przećwiczenie" doskonałości w myślach. Ponieważ właśnie ją osiągnąłeś, zachowane w ciele i w umyśle wzorce są jeszcze świeże. Przeprowadzane w myślach próby umożliwią Ci ponowne uzyskiwanie dostępu do takich ścieżek za każdym razem, gdy będziesz znów przeżywać dane doświadczenie — dziś, jutro i w najbliższych tygodniach. Odtwarzanie doskonałości sprawia, że staje się ona coraz regularniejszym i coraz bardziej typowym wzorcem efektywności.
Z drugiej strony, jeśli popadłeś w nawyk, który do niczego Ci się już nie przydaje, niezależnie od tego, czy chodzi o niewłaściwą postawę w sporcie, czy inny bezużyteczny wzorzec zachowania taki jak trema, możesz go wyeliminować, „kasując" go i „nagrywając" zamiast niego nowy sposób postępowania.
Aby to zrobić, najpierw przeanalizuj swoje niepożądane doświadczenia z pozycji zdysocjowanej. Zobacz film przedstawiający Ciebie, gdy angażujesz się w niepożądany nawyk. Czy zakładając, że początek filmu pozostanie taki sam, byłbyś w stanie wyobrazić sobie, że ciąg dalszy okaże się nieco inny? Obejrzyj film jeszcze raz od początku, tylko tym razem zobacz, jak wybierasz bardziej użyteczną reakcję. Wypróbuj kilka wersji i wybierz tę, która spodoba Ci się najbardziej. Teraz zaangażuj się w taki zmieniony film tak, jakby był prawdziwym, zasocjowanym doświadczeniem. Zacznij od początku i intensywnie go przeżywaj, tak jakby wszystkie zdarzenia, które przedstawia, działy się właśnie teraz. Gdy skończysz, znajdziesz się na nowym szlaku i będziesz dysponować nową naturalną reakcją.

Jednym ze sposobów na osiągnięcie doskonałości jest usunięcie przeszkód i trudności, które blokują drogę do celu. Inny polega na wzmacnianiu doskonałości tak bardzo, żeby owe przeszkody zamieniły się w „kamyki przydrożne". Wybierz dziedzinę życia, w której już osiągnąłeś doskonałość. Znajdź prawdziwe, konkretne zdarzenie — wspomnienie osobistej doskonałości, które z przyjemnością sobie przypominasz i ponownie przeżywasz. Gdy zaczniesz znów się w nie angażować, zacznij również je wzmacniać. Spraw, aby stało się większe, jaśniejsze, bardziej kolorowe i bardziej przekonujące. Czerpiąc radość z tego doświadczenia, zastanów się, w jakich okolicznościach chciałbyś powtórzyć je w najbliższej przyszłości. Żywo wyobraź sobie, że wszystko dzieje się właśnie teraz. A w jakich okolicznościach chciałbyś korzystać z takiego zasobu w przyszłości? Weź go tam ze sobą i zauważ, jak rzeczywista wydaje się teraz owa „doskonała przyszłość". Kontynuuj umieszczanie takiej wzmocnionej doskonałości w swojej przyszłości wszędzie tam, gdzie będziesz jej pragnąć lub potrzebować. Gdy stwierdzisz już, że udało Ci się ją „posiać" we wszystkich pożądanych momentach, przejdź do kolejnego wspomnienia osobistej doskonałości i powtórz cały proces. Wzmacniając coraz więcej chwil osobistej doskonałości i umieszczając je w przyszłości, podniesiesz całkowitą jakość życia oraz poziom efektywności — sprawisz, że chwile doskonałości będą zdarzać się znacznie częściej.

Wielu ludzi, myśląc o osiągnięciu szczytowych możliwości, zwraca uwagę na przeszkody, które ich zdaniem znajdują się na drodze do sukcesu. Cytują Henry'ego Forda, mówiąc: „Jeżeli sądzisz, że możesz coś zrobić, albo że nie uda Ci się tego zrobić, masz rację". Osiągnięcie szczytowych możliwości ma znacznie więcej wspólnego z tym, co myślimy o naszych doświadczeniach, niż z tym, czego faktycznie doświadczamy.
Aby to sobie udowodnić, zacznij od zwrócenia uwagi na to, w jaki sposób „kodujesz" w umyśle pozytywne i negatywne wspomnienia. Czy jesteś zasocjowany („we" wspomnieniach tak, jakby działy się właśnie teraz), czy zdysocjowany (oglądasz siebie na ekranie telewizyjnym lub kinowym). Poświęć trochę czasu, aby to sprawdzić, wykorzystując co najmniej dziesięć wspomnień. Być może zechcesz nawet sporządzić ich listę. Bardzo często ludzie zauważają, że mimo woli kodują wiele negatywnych wspomnień w formie zasocjowanej i ponownie intensywnie je przeżywają, odczuwając negatywne emocje w najmniej odpowiednich momentach. Mogą na przykład przypominać sobie, jak nie trafili kijem w piłkę, gdy wszyscy tego od nich oczekiwali, czy ponownie przeżywać w wyobraźni popełnioną gafę, gdy mają przemówić do publiczności — mogą też pamiętać wcześniejsze porażki, gdy mają szansę stworzyć nowy związek.
Spójrzmy teraz z innej strony. Sprawdź, czy jesteś w stanie asocjować się z pozytywnymi i twórczymi wspomnieniami. Zbyt często zdarza się, że ludzie kodują je w formie zdysocjowanej i w ten sposób blokują sobie dostęp do własnych zasobów. Obydwa programy pamięciowe można zmienić na lepsze.
Zacznij od wyobrażenia sobie pojedynczego złego wspomnienia, które jest konkretne i zasocjowane. Gdy zaczniesz ponownie je przeżywać, żywo wyobraź sobie, jak z niego „wychodzisz" i zaczynasz je oglądać z pewnej odległości — wokół takiego obrazu znajduje się duża czarna rama, a on sam jest za grubą szybą oddzielającą to, co znajduje się w ciężkiej ramie, od wszystkiego, co znajduje się poza nią. Sprawdź umieszczony w ciężkiej ramie obraz, aby upewnić się, że ów młodszy Ty z tamtych czasów naprawdę znajduje się na obrazie, podczas gdy Ty znajdujesz się poza nim. Poświęć nieco czasu, aby powtórzyć ten proces dla każdego zasocjowanego złego wspomnienia, które chciałbyś zmienić. Jeżeli jest ich sporo, możesz podzielić je tak, aby codziennie zmieniać po dziesięć, dopóki nie skończysz.
Gdy już zdystansujesz się od dziesięciu złych wspomnień, skoncentruj się na wspomnieniach pozytywnych. Jeżeli stwierdzisz, że niektóre z nich zostały zakodowane w postaci zdysocjowanej, zacznij od wybrania jednego, konkretnego dobrego wspomnienia i zaangażowania się w nie, tak aby otoczyła Cię jego sceneria — powinieneś mieć wrażenie, że wszystko dzieje się właśnie teraz, w żywych kolorach i rzeczywistych rozmiarach. Pozostaw je w formie zasocjowanej i powtórz taki sam proces dla każdego zdysocjowanego wspomnienia, które uda Ci się odnaleźć. Jeżeli jest ich sporo, możesz podzielić je tak, aby codziennie zmieniać po dziesięć, dopóki nie zakończysz transformacji.
Ćwicząc codziennie proces izolowania się od negatywnych wspomnień i integrowania się z pozytywnymi, przekażesz umysłowi komunikat dotyczący tego, w jaki sposób chciałbyś kodować swoje wspomnienia. Nie ustawaj w angażowaniu się w ten proces, a po kilku tygodniach pewnego ranka obudzisz się, aby stwierdzić, że wszystkie wspomnienia zmieniły się na Twoją korzyść.

W tym dniu odpoczynku poświęć kilka chwil ze swojego napiętego rozkładu zajęć, aby pomyśleć o ludziach, którzy Cię kochają i którym na Tobie zależy. To oczywiste, że miałeś wpływ na ich życie. Poświęć kilka minut na każdego z nich po kolei i wyobraź sobie, co byś czuł, będąc tą osobą i doceniając to, co ona docenia w Tobie. Przede wszystkim najprawdopodobniej zwrócisz uwagę na to, co zrobiłeś i kim byłeś dla tej ukochanej osoby. Możliwe, że przypomnisz sobie najbardziej dramatyczne sytuacje, w które byliście zaangażowani. Poświęć też nieco czasu, żeby zauważyć, w jaki sposób Twoja obecność — w ciszy, w radości, w powadze, po prostu obecność — wpłynęła na tę osobę. Gdy już dasz sobie okazję, żeby docenić tę perspektywę, przejdź do następnej osoby, a następnie do jeszcze jednej. Kiedy skończysz to ćwiczenie, zwróć uwagę na wzorce myśli świadczących o docenianiu. Czy różnią się od tego, czego spodziewałeś się przed rozpoczęciem ćwiczenia? Poświęć jeszcze kilka chwil ciszy i postaraj się wchłonąć możliwie jak najwięcej miłości, wdzięczności i uznania, które właśnie odkryłeś. Jeżeli stwierdzisz, że warto byłoby do kogoś zadzwonić, wysłać kartkę z podziękowaniami albo poświęcić chwilę na medytację lub modlitwę bądź na zrobienie czegoś, co sprawi, że takie doświadczenia w przyszłości będą mieć większy udział w Twoim życiu, pozwól, aby Twoje serce było Ci przewodnikiem.

Skuteczni rodzice, prezydenci lub inne osoby sprawujące władzę wyznaczają tym, za których są odpowiedzialni, przejrzyste i pozytywne cele możliwe do zmierzenia. Każdy zainteresowany musi wiedzieć, jakie ma cele i jak pozna, że zostały osiągnięte. Przywódca przestrzegający takiej zasady demonstruje, w jaki sposób cele i wartości przedsiębiorstwa dopasowane są do wartości, które noszą w sercach jego podwładni. Skuteczny przywódca nie myśli o takiej postawie jak o przykrej konieczności związanej ze stanowiskiem albo jak o sztuczce ułatwiającej zarządzanie — stanowi ona dla niego podstawowy powód, dla którego został przywódcą. Skuteczny przywódca to osoba, która szanuje indywidualność każdego z członków zespołu. Możliwe, że wszyscy mężczyźni i kobiety zostali stworzeni równi — nie musi to jednak oznaczać, że wszyscy reagują tak samo na ten sam kierunek motywacji.
Powróć do wczorajszej listy celów i wartości (w tym wartości odczuwanych w sercu). Powróć do tych osób i spytaj je, co im da osiągnięcie ich celów, dążenie do wyznawanych wartości oraz podążanie za wartościami, które noszą w sercach, a następnie wsłuchaj się w ich odpowiedzi, starając się dowiedzieć, jakie mają kierunki motywacji. Czy chcą zyskiwać, dążyć i osiągać, zbliżając się DO czegoś, czy raczej pragną ulgi, wolności i odprężenia, uciekając OD czegoś. Zwróć uwagę na to, czy są bardziej zainteresowani rozwiązywaniem problemów (motywacja OD), czy podążaniem za celami (motywacja DO). Wykorzystuj te informacje zawsze wtedy, gdy będziesz wydawać im polecenia lub oferować wsparcie — mów do nich w taki sposób, żeby byli znacznie bardziej chętni, by zrozumieć i docenić Twoje słowa. Dzięki NLP takie umiejętności stają się fundamentem dobrej komunikacji.

W swoim bestsellerze Siedem nawyków skutecznego działania Stephen Covey jako nawyk nr 5 wymienił radę: „Najpierw staraj się zrozumieć, a następnie zostać zrozumianym". Dzisiaj poćwicz swoją neurolingwistyczną umiejętność słuchania mającego na celu usłyszenie i zrozumienie wartości, które inni noszą w swoich sercach. Wsłuchaj się w ich cele i wartości. Głośno powtórz to, co usłyszałeś o ich celach i wartościach, aby dać im okazję do potwierdzenia lub objaśnienia tego, co zrozumiałeś. Zapytaj ich, co jest dla nich ważne w procesie osiągania celów i dążenia do wartości. Robiąc to, pytasz ich o wyższe i głębsze wartości, które noszą w sercu. Wsłuchuj się w to, co Ci powiedzą. Istnieje wiele różnych wartości, które można nosić w sercu, a wszystkie są równie ważne dla wyznającej je osoby. Być może zechcesz nawet sporządzić segregator, w którym umieścisz listę wartości noszonych w sercach przez tych, z którymi się spotykasz — to właśnie ze względu na nie ludzie żyją i pracują. To tych wartości poszukują w nowych przedsięwzięciach, zanim całkowicie się zaangażują. Nie możesz bardziej pomóc ludziom wokół siebie niż wtedy, gdy pomożesz im znaleźć sposoby na wyrażenie wartości, które noszą w sercach. Gdy ludzie wyrażają to, co czują sercem, uwalniają również swoje talenty.

Imię
Cele
Wartości
Wartości noszone w sercu

Dziś masz do wypełnienia tajną misję: zachęć wszystkie osoby, które spotkasz, aby poczuły się lepiej. Możesz posłużyć się miłym i szczerym komplementem, gestem lub uśmiechem, ofertą lub propozycją pomocy. Wprowadzaj innowacje i twórz, zwracając uwagę na okoliczności. Pod koniec dnia zapisz wyniki. Kontynuuj ten eksperyment tak długo, jak będziesz uważał go za satysfakcjonujący.
Możesz również zastosować tę taktykę do samego siebie. Jakie uczucie (gdybyś mógł doświadczać go co najmniej kilka razy dziennie) sprawiłoby, że całe Twoje życie osobiste i zawodowe stałoby się prostsze i cudowniejsze? Pomyśl o trzech rzeczach, które mógłbyś zrobić, żeby wywołać w sobie tę emocję. Zacznij już dzisiaj.