Universum

Aby uzyskać poparcie dla swojej misji, warto zrobić listę najważniejszych w Twoim życiu osób, na które ona wpłynie. Z każdą z tych osób należy się spotkać i omówić konsekwencje tej misji dla nich i Waszego związku. Rozmawiając z ważnymi dla Ciebie osobami, opisz misję i proces, który doprowadził do jej odkrycia. Wytłumacz, jak ważny jest dla Ciebie ten związek. Zakomunikuj, że chcesz wykonać swoją misję i zachować to, co dobre w tym związku. Poproś o wsparcie dla nowego kierunku Twego życia. Dowiedz się, czy istnieje jakaś synergia między Twoją misją a planami i celami tej osoby. Przygotowałeś już scenę do działania. Nie tylko będziesz mógł cieszyć się z dążenia do misji, ale osiągniesz coś jeszcze — satysfakcję z pomagania innym. Jest coś niezwykle wartościowego w tworzeniu spuścizny dla innych — tak za życia, jak i po śmierci.

1. Zacznij zadawać sobie pytania. W trakcie zadawania sobie poniższej serii pytań mogą pojawić się odczucia i odpowiedzi, które będą wspierać Twoją misję. Czasami jednak jakaś część Ciebie zaoponuje: „Kurcze! Dlaczego chcesz całkowicie zmienić swoje życie i podjąć się takiej misji?". Każda obiekcja zawiera ważne informacje o tym, jak wykonać misję. Dlatego trzeba to usłyszeć i respektować. Oto kilka pytań, które należy sobie zadać: • Jak ta misja wiąże się z moimi obowiązkami w obecnej pracy? Pomyśl o tych obowiązkach i działaniach. • Jak ta misja wiąże się z moją rodziną? Przypatrz się członkom rodziny oraz kręgowi znajomych. • Jak ta misja wiąże się ze mną i resztą działań, których się podjąłem? Przemyśl implikacje tej misji dla Ciebie. • Jak ta misja wiąże się ze społecznością, do której należę, oraz z moją przyszłością; jak wiąże się z moim krajem, życiem, które prowadzę? 2. Negocjuj z tymi częściami siebie, które mają obiekcje. Każda pochodząca od jednej z Twoich części obiekcja jest warta wysłuchania, uszanowania i odpowiedniej odpowiedzi. Kiedy pojawi się sprzeciw, posłuchaj i odpowiedz. To, jak radzisz sobie z tego rodzaju sprzeciwem, jest kluczem do spójności i dostosowania do misji. Negocjuj z każdą swoją częścią, Mora sprzeciwia się Twojej misji. Zrób to tak samo jak z każdym, na kim Ci zależy. Oto poszczególne etapy: a. Wysłuchaj obiekcji. b. Znajdź pozytywną intencję oraz wartość. c. Znajdź inny sposób osiągnięcia tej wartości. d. Zgódź się na alternatywę, która odpowiada wszystkim. W przypadku sprzeciwu: „Nie wiem, co na to powie mój małżonek", możesz zapytać: „Jakiej pozytywnej wartości dotyczy ta obawa?". Jeśli odpowiedzią będzie: „Chciałbym, by całkowicie włączył się w misję", musiałbyś opracować alternatywne sposoby osiągnięcia tego, na przykład przez szczerą dyskusję lub drobiazgowe negocjacje. Następnie Ty oraz „ta część" wybralibyście dalszy kierunek działań. 3. Uświadom sobie rzeczywistość fizycznej śmierci. Uświadom sobie, że nadejdzie taka chwila, gdy fizyczne ciało odejdzie w niebyt. Wcześniej jednak możesz zostawić po sobie ślad. Przypomnij sobie Buckminstera Fullera, jak stoi nad brzegiem jeziora Michigan. Odtwórz to intensywne pragnienie, aby w życiu zrobić wszystko, co masz do zrobienia. Świadomość śmierci może pomóc w przeżyciu życia, które ma wspaniały cel. 4. Znajdź powody wsparcia. Patrząc na rozwijającą się przed oczami misję i słysząc powtarzaną zasadę, zadaj sobie pytania: „W jakim stopniu jest ona dla mnie odpowiednia?", „W jaki sposób reprezentuje to, kim jestem, o kogo się troszczę i co ma dla mnie znaczenie?". Te pytania mogą pełnić rolę nauczycieli lub przewodników. Mogą pomóc w ponownym zbadaniu, utrwaleniu i wzmocnieniu sensu przeżywania tej misji. Zastanów się nad kolejnym pytaniem: „W jaki sposób pełne zapału przeżywanie rozwijającej się misji pozwoli mi zapewnić dobre życie?". W trakcie udzielania odpowiedzi na kolejne pytania będziesz wiedział, że dostosowujesz się do misji, dzięki wzmagającej się pewności: „Tak, ta misja jest moja". 5. Bądź wytrwały. Pytania zadawaj tak długo, aż pojawi się ta pewność. Jej źródłem będzie dojście do porozumienia ze wszystkimi częściami Ciebie, na które miałyby wpływ tak duże zmiany, jak nowa lub zrewidowana życiowa misja. Omówiona tu podstawowa metoda dostosowania siebie do misji, polegająca na pytaniu, przyjmowaniu wewnętrznych obiekcji i taktownym negocjowaniu satysfakcjonującego wszystkie Twoje części rozwiązania, jest bardzo przydatna, jeśli wykonujesz ją uczciwie, z szacunkiem i pokorą. Jest to często proces, w którym nie można mówić o jednym zadowalającym wyniku. Można z niego korzystać wielokrotnie. Upewnij się, by do misji dostosowały się wszystkie Twoje części. Naturalną konsekwencją takiego skonsolidowanego zaangażowania jest śmiałe, pełne entuzjazmu i często niezwykle skutecznie działanie. A to wewnętrzne zaangażowanie wytwarza także energię, dzięki której wraz z Tobą do misji chcą się dostosować także inni. Aby wykształcić zaangażowanie w wykonywaną misję oraz wdrożyć określone działania, które doprowadzą do jej rozwinięcia, powtórz sobie deklarację misji z ćwiczenia 11.: „Moja życiowa misja odzwierciedla to, kim jestem. Definiuje ona sposób, w jaki wykorzystuję swoje wewnętrzne możliwości. Kieruje tym, jak postępuję w świecie". Jeśli chcesz, możesz utworzyć inne deklaracje, aby mocniej zaangażować się w wykonywanie misji. Dostosowanie swoich wewnętrznych części w celu osiągnięcia jednolitego zobowiązania przygotowuje scenę do działania. Przejście do nowej misji wymaga wsparcia osób, na których Ci zależy. Musisz postarać się o przetrwanie łączącego Cię z nimi związku. Być może niektórzy z nich będą Ci chcieli pomóc w misji. Ponieważ jesteśmy związani z wieloma ludźmi, zaangażowanie w misję nie jest całkowite bez wsparcia innych. Ważne, by do misji dostosować także ich. Kiedy Buckmister Fuller odrzucił podstawowe założenia zarabiania na życie po to, by zająć się spełnianiem misji, wiedział, że to nie może być tylko jego decyzja. Miał żonę i małą córeczkę. Potrzebował zaangażowania żony, więc wrócił do niej i opowiedział jej, że „postanowił poświęcić swe życie służbie ludzkości bez względu na problemy z utrzymaniem domu". Zgodziła się na to. Steven Spielberg otrzymał wcześnie wsparcie rodziny dla swojej pasji tworzenia filmów. Szukał także pomocy u innych. Jego zaangażowanie w twórczość filmową było tak skonsolidowane, że dążąc do osiągnięcia swej misji, dopuszczał się śmiałych i wręcz oburzających czynów. W wieku siedemnastu lat wybrał się na wycieczkę po studiach filmowych Universal. Tam poznał Chucka Silversa, kierownika biblioteki. Spielberg opowiada, że „zamiast zawołać strażników, by mnie wyrzucili, rozmawiał ze mną prawie przez godzinę... Powiedział, że chciałby zobaczyć parę moich filmików, więc dał mi przepustkę, bym mógł wejść na teren następnego dnia. Pokazałem mu cztery z moich filmów na taśmie 8-milimetrowej. Był pod dużym wrażeniem" . Kilka dni po tej wycieczce wziął teczkę swojego taty i zwyczajnie wszedł na teren studia. Nie prosił o pozwolenie. Nie czekał, aż skończy college i dostanie zaproszenie. Po prostu wszedł. Oto jego słowa: Teczka była pusta poza kanapką i dwoma batonami. Każdego dnia tego lata ubierałem się w garnitur i przebywałem z reżyserami, pisarzami, scenarzystami i dublerami. Znalazłem puste biuro i okupowałem je jako dziki lokator. Poszedłem do sklepu z kamerami, kupiłem kilka plastykowych tabliczek i umieściłem moje nazwisko w spisie budynku: Steven Spielberg, pokój 23C22.

1. Stwórz propozycję. Poproś swą wewnętrzną mądrość, by w Twojej wyobraźni pojawiły się określone obrazy lub złożony z nich krótki film. W wewnętrznym kinie doświadczaj obrazów reprezentujących kierunek, w którym mogłaby pójść Twoja wizja. Ciesz się tym. Obserwuj, co się dzieje. To pochodzi od Twojej wewnętrznej mądrości. 2. Dodaj określone efekty. Dodaj wybrany przez siebie rodzaj muzyki stereo w systemie surround. Aby pomóc sobie w wyborze, wyobraź sobie wyskakujące menu z różnymi rodzajami muzyki. Określone typy ulubionej muzyki przekazują poczucie wagi i znaczenia przedsięwzięcia misji Twojego życia. 3. Sformułuj zdanie. Na początku może być ledwo słyszalne. Potem pogłośnij dźwięk. Patrząc na obraz lub obrazy, słuchaj muzyki; oglądając to, sformułuj jedno lub dwa zdania — krótką deklarację opisującą cel misji. Steven Spielberg, patrząc na to, co chciał robić w życiu, mógłby powiedzieć: „Jestem wędrownym gawędziarzem. Będę opowiadać historie, które pomogą ludziom się rozwinąć". Wyobraź sobie, że jesteś nim i poczuj towarzyszące temu emocje. Susan Butcher mogła powiedzieć: „Jestem osobą, która żyje w głuszy ze zwierzętami i pomaga im »wzrastać«. Osiągam wielkość w tym, co robię". Wyobraź sobie przez kilka chwil, że jesteś nią. Ted Turner mógł spojrzeć na roztaczającą się przed nim panoramę jasnych oraz interesujących obrazów i mógłby powiedzieć: „Jestem twórcą pokoju. Buduję most między ludźmi, aby osiągnąć pokój". Wyobraź sobie, że jesteś Tedem Turnerem. Jakie to uczucie? 4. Dołącz wartości lub zasadę. Sformułuj misję przy użyciu własnych słów. Oglądając przewijające się przed Tobą obrazy przedstawiające całościową misję i cel, możesz zobaczyć, jak przeżywasz ten cel, kierując się wyrażonymi w ten sposób zasadami. 5. Poczuj emocje. Wraz z obrazami, muzyką, zasadą i słowami możesz wewnętrznie doznawać bardzo silnych emocji. Jest to Twoje poczucie wagi tej misji. Te emocje prowadzą Cię i przepływają w Twoim wnętrzu. 6. Wyrusz w kierunku misji. Teraz, patrząc na obrazy i mając przed sobą ustalony kierunek misji, zrób pierwszy krok: wkrocz w misję. Wkrocz teraz i ciesz się przeżywaniem różnych etapów jej rozwoju. Przeżyj tę wspaniałą przyszłość, jakby to było teraz. Wyobrażaj sobie, przeżywaj, udawaj, że jesteś naprawdę w tym wspaniałym momencie przyszłego życia. Ciesz się tym. Wkraczając w przyszłość, w rozwijającą się misję, możesz poczuć, jak wspaniale wyraża ona Twój cel i najgłębsze wartości. Możesz robić to dłużej. Jest to rozkoszny sposób ćwiczenia umysłu. 7. Nie ustawaj. Wielokrotnie przechodź przez ten rodzaj umysłowego procesu, aż w wizji swojej misji zobaczysz określony kierunek. Emocje, które wzbudzi wejście na ścieżkę tej misji, są bardzo wartościowe i pomogą Ci ją spełnić. Zanotuj określony kierunek misji na następny rok, aby mieć go pod ręką. Wszyscy wymienieni w tym rozdziale wybitni ludzie sukcesu — Susan Butcher, Ted Turner, Buckminster Fuller, John Wooden, Rusty Schweickart i Steven Spielberg — poddali się misji. Wewnętrzne obiekcje związane z osiągnięciem określonej misji zostały przezwyciężone i zmienione we wsparcie. Kolejne ćwiczenie to metoda pozwalająca na osiągnięcie wewnętrznej zgody na dążenie do zrealizowania swej misji.