Komentarze: 0
Jak układa się nam nasze obecne życie, czy cierpimy, czy jesteśmy szczęśliwi, nie da się po prostu wyjaśnić tym, że w poprzednim życiu byliśmy dobrym bądź złym człowiekiem. Każdy z nas posiada już spore zdolności rozwijania albo doprowadzenia do regulacji życia duchowego. Można powiedzieć, że wszystko, czego doświadczamy w ziemskim życiu, nie może zostać „odfajkowane", przy czym może być dla nas korzystne spojrzenie do tyłu, ażeby umożliwić zrozumienie i poznanie nas samych w szerszym kontekście. Zasada przyczyny i działania nie jest łatwa do przeniknięcia, ale jest podstawą i wyjaśnieniem, dlaczego ponownie się narodzimy. Stąd też chcemy spróbować uczynić teorię ponownych urodzin zrozumiałą poprzez objaśnienie zasad karmy. W tym celu konieczne jest zrozumienie zasady przyczyny i działania, mianowicie z punktu widzenia, że słowo „karma" zawiera w sobie zwyczajne znaczenie: „czyn" albo „działanie".
„Ludzie przychodzą na świat, by osiągnąć określony cel, i gdy wykonają tu na ziemi swoje zadanie, znów ją opuszczają. Jeżeli założonego celu nie osiągnęli, decydują się zabrać za te sprawy w następnym życiu", czytamy u duchowej nauczycielki Shakti Gawain. Refleksja ta o wiele lepiej objaśnia pojęcie karmy: my rozstrzygamy, jakich doświadczeń chcemy zaznawać w naszym życiu, to jest nasz wolny wybór, jak żyjemy i w każdym razie, jeżeli rozstrzygnęliśmy świadomie, objawimy się w fizycznym ciele (albo: inkarnujemy się).
„Każde zadanie, jakie stawia nam życie, stanowi szansę uczenia się i każdy człowiek, który będzie nam w naszym życiu »poręczny«, jest nauczycielem, dzięki któremu będziemy mogli zdobywać określone doświadczenia. Owa reżyseria życia jest tak doskonała, że gdy w momencie naszego urodzenia ucieleśniamy się w tym życiu, zastajemy dokładnie te same warunki, które będą nas później prowadziły do doświadczeń badawczych i egzaminów, aby rozwijać w nas wciąż więcej współczucia". Takie wyjaśnienie karmy, jako „szkoły życia", podaje nam założycielka Alta-Major-Therapie, Divo Helche Weber.
Podejmujemy więc świadomą decyzję objawienia się w ciele fizycznym. Szukamy określonej sytuacji życiowej, w której się narodzimy. Wybieramy sobie dokładnie rodziców, z którymi będziemy mogli zdobywać doświadczenia, którzy będą nas potem w naszym życiu wspomagali w tym, czego uczyli i coraz bardziej i bardziej do nas sami „przyrastali".
„Faktycznie dziecko nie jest więc nigdy ofiarą swoich rodziców. Ono samo ich sobie raczej wyszukało, i na odwrót. Rodzice grają w wielkim filmie, w grze życiowej dziecka, role, które dziecko jako reżyser samo ustaliło, aby samemu przy tym wzrastać" - czytamy u Chris Griscoma. Gdy opanowaliśmy określone, kształcące doświadczenia, znaczy to, że zadanie zostało wykonane. Nie potrzebujemy go powtarzać ani w tym, ani w następnych istnieniach. Decydujemy się przesunąć tę lekcję na późniejszy moment, będzie nam ona jeszcze w tym lub w następnym życiu dostępna.
Aby unaocznić, co oznacza karma jako zadanie badawcze i jak funkcjonuje zasada przyczyny i działania, napiszę w następnych postach.