Universum

Postawa człowieka ma również swoją wymowę - także i w biznesie. Jej znajomość jest pomocna podczas prowadzenia negocjacji, narad i w wielu codziennych sytuacjach zawodowych, których jesteśmy uczestnikami. A oto wybrane przykłady: 1) Postawa szefa - ręce tkwią w kieszeniach spodni, a więc znikają z pola widzenia. Wyraz twarzy nieprzenikniony, a postawa wyczekująca, zmieniająca się wraz z rozwojem sytuacji. 2) Postawa szefowej lub rewolwerowca - ręce oparte na biodrach i stanie w rozkroku świadczą z jednej strony o dużej pewności siebie, a z drugiej - o skupieniu, czujności i gotowości do riposty. 3) Duet otwarty - dwóch mężczyzn stoi w pozycji otwartej, swobodnej i zaprasza trzecią osobę o podobnym statusie do przyłączenia się do nich. Gdy podchodzą następne osoby, tworzy się trójkąt, kwadrat, koło itd. Sytuacja taka może się zdarzyć w kuluarach spotkań, narad, sympozjów, podczas koktajli itp. Ten typ postawy sprzyja nawiązywaniu bliższej znajomości przełożonych z podwładnymi, gdyż nie stwarza barier występujących na ogół w relacjach szef-pracownik. 4)Duet zamknięty - to bezpośrednie, bliskie skierowanie ciał naprzeciw siebie. Dwie osoby wchodzą wzajemnie na swoje terytorium, naruszając nawet strefę osobistą, nie dopuszczając do włączenia się osób trzecich. 5) Postawa oburęczna - przełożony lub osoba o zbliżonym statusie zawodowym podczas powitania lub pożegnania chwyta zazwyczaj dłoń rozmówcy obiema rękami. Ten podwójny chwyt ma przekazać zwiększoną porcję serdeczności. Zarówno biznesmeni, a jeszcze w większym stopniu politycy, próbują tą taktyką, obliczoną na pokaz, podkreślić szczególną życzliwość dla drugiej strony. W rzeczywistości człowiek oburęczny jest bardzo zaborczy i daleki od naturalnej i bezinteresownej serdeczności. 6) Protekcjonalna uprzejmość - tak wita gościa ktoś, kto najczęściej zajmuje wyższą pozycję w hierarchii służbowej. Jego lewa ręka położona na ramieniu gościa z jednej strony ma świadczyć o serdeczności lub ją udawać, a z drugiej - trzyma gościa na dystans, czyli sam ingeruje w jego strefę osobistą, a od swojej trzyma go na bezpieczną odległość. Wymowa takiego gestu jest następująca: „Wszystko w porządku, będziemy ze sobą współpracować, ale na moich warunkach". 7) Trójkąt otwarty - to spotkanie równoprawnych partnerów, bez napięcia czy wrogości. Wszyscy są zadowoleni, nikt nie preferuje nikogo. Doskonały klimat do nawiązywania owocnych kontaktów zawodowych.

Obserwacje grupy psychologów brytyjskich z Manchesteru (A. Dickinson, J.G. Aurey, K. Robson) dowodzą, że po tym, jaki układ nóg przyjmujemy podczas siedzenia, można uzyskać wiele cennych informacji o naturze tej osoby. Przyjrzyjmy się temu na przykładzie nóg kobiecych. 1) Stopy do środka - cechują osobę sumienną i punktualną, lecz bez większej inicjatywy. Można powierzać jej odpowiedzialne zadania, ale trzeba wiedzieć, że nie wyjdzie poza utarty schemat myślenia i działania. 2) Stopy rozchylone - ujawniają osobę dynamiczną i zdecydowaną w działaniu, nie lubiącą analizować problemów ani zagłębiać się w istotę sprawy. To natura otwarta i komunikatywna, a czasami nawet zbyt wiele mówiąca. 3) Stopa na stopę - oznacza naturę niezależną, z trudem zmieniającą poglądy na temat ludzi i spraw. Na co dzień jest osobą pogodną i wesołą, nie cierpi zbytniej dyscypliny oraz wszelkich ograniczeń. 4) Noga na nogę - charakteryzuje osobę ambitną, która chętnie przyjmuje pozę mądrej, doświadczonej i przyjaznej dla innych. Dba o swoje sprawy materialne i potrafi je wyegzekwować. 5) Stopy skrzyżowane - wyrażają zrównoważenie i konsekwencję. Takiej osoby nie przeraża banał, jak również dobrze się czuje w towarzystwie intelektualistów. Jest miła i lubiana przez otoczenie. 6) Stopy złączone - zdradzają skłonność do refleksji, a także dokładność i skromność. W stosunku do osób ze swojego otoczenia taki człowiek zachowuje pewien dystans, a w towarzystwie sztywność.

Nasze nogi są tak samo wymowne jak ręce, a nawet jeszcze bardziej szczere, gdyż w mniejszym stopniu podlegają z naszej strony kontroli. Za barierami z ramion i nóg czujemy się pewniej. W sytuacjach zagrożenia lub niepewności bariera z rąk podświadomie ma chronić górną połowę ciała, a skrzyżowane nogi dolną. Taką postawę obronną przyjmujemy także wówczas, kiedy jesteśmy atakowani za pomocą słów. Jeżeli podczas negocjacji zauważycie taką postawę u swojego rozmówcy, to wskazane jest skłonienie go do przejścia z pozycji defensywnej do otwartej, aby dana rozmowa miała charakter bardziej konstruktywny. Czy to trudne? Wcale nie. Jest na to szereg wypróbowanych sposobów. Można zainteresować go dokumentami, poprosić o jakieś wyjaśnienia, których udzielenie nie sprawi mu kłopotu, zapytać poufale, co sądzi o danej sprawie itd. Aby zachęcić go do mówienia, można też zachować przez chwilę milczenie. Często osoba spięta psychicznie lub znajdująca się w trudniejszej sytuacji usiłuje uspokajać samą siebie. W tym celu manipuluje lub bawi się guzikami, krawatem, zapalniczką lub szuka czegoś w torebce. To rozładowuje częściowo napięcie. Podobną funkcję spełnia filiżanka z herbatą. Osoba zdominowana będzie nieraz świadomie sięgać nawet po puste naczynie, gdyż sam gest przynosi chwilowe odprężenie. Znawca języka ciała, Eduard Thiel, zaobserwował pewne prawidłowości występujące podczas rozmów. Zazwyczaj na początku spotkania dwóch osób ich gestykulacja różni się od siebie. Natomiast w trakcie rozmowy następuje stopniowa synchronizacja, będąca pochodną ich zgodności w słowach. Gesty zatem dostosowują się do sytuacji. Można również w sposób świadomy do takiej zgodności reakcji doprowadzać. Jeżeli chcemy się przypodobać swojemu rozmówcy, możemy naśladować jego gesty, ale subtelnie. Stworzy to sympatyczniejszy klimat spotkania. Najczęściej ma to zastosowanie podczas rozmowy podwładnego z przełożonym. Osoba znajdująca się niżej w hierarchii służbowej nie może kopiować agresywnych gestów szefa, gdyż wtedy sprawi wrażenie konkurenta lub tego, kto może zagrozić pozycji przełożonego. Zawsze lepiej zachować się skromnie.