Universum

1. Całkowicie się odpręż. Znajdź wygodne, ciche miejsce, w którym wykonasz niniejsze ćwiczenie. Twój ulubiony fotel nada się doskonale. Ćwiczenie to warto wykonywać w pozycji siedzącej, a nie w leżącej. Chcesz poczuć się bardzo zrelaksowany, a jednocześnie pozostać czujny i skoncentrowany.
Czas się zrelaksować, teraz... oddychaj... spraw, aby Twoje ciało się odprężyło. Oddychaj powoli... i głęboko... pełną piersią... nie martw się, jeśli hałasujesz, oddychając. Wyobraź sobie, że masz nozdrza na spodniej części stóp... i że możesz wdychać powietrze nogami, tak aby docierało do płuc. Napełnij ciało dobrym świeżym powietrzem. A gdy będziesz oddychać wygodnie, powoli i głęboko, pomyśl, jak to jest naprawdę doceniać siebie takim, jakim jesteś.
Gdy poczujesz, że Twoje ciało odprężyło się, pozbądź się wszelkich napięć emocjonalnych, jakie jeszcze Ci pozostały. Poświęć nieco czasu, aby sprawdzić, czy w Twoim ciele nie pozostały jakieś powstrzymywane uczucia, których doświadczasz, i pozwól im zniknąć. Pozwól im zniknąć całkowicie.

2. Pomyśl o kimś, kto Cię kocha. Zanim zaczniesz angażować się w ten proces, pomyśl o kimś, kto Cię kocha. Pomyśl o kimś, kto z całą pewnością i bez wątpienia Cię kocha: o przyjacielu, kochanku, mężu, żonie, rodzicach, dziecku, kimkolwiek — po prostu wybierz sobie osobę, o której będziesz myśleć w trakcie tego procesu. Jeżeli nie jesteś w stanie przypomnieć sobie nikogo, kto by Cię kochał, pomyśl o osobie, która w jakiś sposób Ci pomogła i która naprawdę Cię ceni. Niezależnie od tego, czy pomyślisz o osobie, która Cię kocha, czy o osobie, która bardzo Cię ceni, w obydwu przypadkach zapamiętaj tylko, o kim pomyślałeś. Później będziesz miał okazję wykorzystać to wspomnienie.

3. Napisz autobiografię. Teraz wyobraź sobie, że siedzisz przy biurku i piszesz autobiografię. Możesz używać pióra lub ołówka, a być może nawet maszyny do pisania lub klawiatury komputera — tak czy inaczej, zacznij pisać autobiografię, opowiadając historię swojego życia. Czujesz się całkiem komfortowo, pisząc ją. Możesz poczuć i zobaczyć biurko oraz krzesło, których używasz. Możesz zauważyć, od razu... w ciągu kilku sekund... a może trochę później, jak słowa opisujące Twoje życie z łatwością przychodzą Ci na myśl. W trakcie pisania uświadamiasz sobie, że myślisz o kimś, o kim wiesz, że Cię kocha... lub docenia. Obraz kochającej osoby staje się jeszcze wyraźniejszy.

4. Zobacz osobę, o której wiesz, że Cię kocha. Teraz poświęć nieco czasu, aby zauważyć, że po drugiej stronie pokoju, w którym piszesz autobiografię, możesz zobaczyć kogoś, kto stoi za szklanymi drzwiami. Jest to osoba, o której wiesz, że Cię kocha. A gdy zobaczysz tę osobę, uświadomisz sobie, że patrzy na Ciebie, obserwując Cię. Ty zaś decydujesz się opisać tę osobę w autobiografii — opisujesz rolę, jaką odegrała w Twoim życiu. Poświęć trochę czasu, aby opisać tę osobę — to, co widzisz, oraz to, co do niej czujesz. Zapisz nawet to, co mówisz do siebie, rozmyślając o osobie, o której wiesz, że Cię kocha. Zapisz to wszystko w autobiografii. Poświęć na to tyle czasu, ile będziesz potrzebować.

5. Zobacz siebie z innej perspektywy. Teraz, gdy czujesz już w pełni, jak to jest opisywać osobę, o której wiesz, że Cię kocha, łagodnie opuść swoje siedzące przy biurku ciało i unieś się wraz ze świadomością, przelatując przez pokój i przenikając przez szklane drzwi — zwróć uwagę na to, co czujesz, stojąc obok osoby, która Cię kocha. Poświęć nieco czasu, aby popatrzeć przez szklane drzwi i zobaczyć, jak piszesz autobiografię. Po prostu stań tam i zauważ, jak wyglądasz z tej perspektywy. Zauważ też, jak bardzo w tej chwili siebie doceniasz. Zwróć uwagę na to, co faktycznie teraz czujesz w stosunku do siebie, gdy patrzysz na siebie przez szklane drzwi. Możesz zauważyć, że masz do siebie wiele szacunku — możesz też stwierdzić, że jest go niewiele. Niezależnie od tego, co zauważysz, po prostu zaakceptuj to doświadczenie.

6. Zobacz siebie oczami kogoś, kto Cię kocha. Teraz delikatnie i łagodnie wczuj się w rolę osoby, która Cię kocha. Poświęć tyle czasu, ile potrzebujesz, żeby dokonać tego w sposób łatwy i komfortowy. A gdy znajdziesz się już w ciele osoby, o której wiesz, że Cię kocha lub naprawdę docenia, spójrz na siebie jej oczami, gdy będziesz pisać autobiografię. Zobacz siebie oczami kogoś, kto Cię kocha. Zauważ, jak wyglądasz, siedząc przy biurku i pisząc autobiografię. Zauważ też, jak się poruszasz i oddychasz. Poświęć wystarczająco dużo czasu, aby w pełni docenić swoje zalety i specjalne cechy, których istnienie sobie uświadomiłeś (być może po raz pierwszy), tak jakbyś widział siebie oczami miłości. A ponieważ „znajdujesz się" w ciele kochającej Cię osoby, zwróć  uwagę na dotyczące Cię słowa, które wypowiada ona w myślach, a także na to, co w stosunku do Ciebie czuje. Zwróć uwagę na ton głosu wypowiadającego pozytywne, doceniające Cię myśli, gdy widzisz siebie przy biurku z perspektywy kogoś, o kim wiesz, że Cię kocha.

7. Powróć do własnej perspektywy. Gdy w pełni uświadomisz sobie swoje zalety i specjalne cechy, które czynią Cię tym, kim jesteś, łagodnie i czule spraw, aby Twoja świadomość opuściła ciało kochającej Cię osoby i odleciała, przenikając przez szklane drzwi i przemieszczając się przez pokój, a na koniec wnikając w Twoje siedzące przy biurku ciało.

8. Napisz o swoim doświadczeniu. Teraz możesz poświęcić nieco czasu, aby napisać w autobiografii o tym, czego właśnie doświadczyłeś, widząc siebie oczami miłości i szacunku. Gdy będziesz pisać o tym, czego doświadczyłeś, upewnij się, że opiszesz kilka zalet i specjalnych cech, które zauważyłeś w sobie, gdy oglądałeś siebie oczami miłości.

9. Pomyśl o przyszłości. Gdy będziesz opisywać to doświadczenie w autobiografii, zacznij myśleć o przyszłości — zarówno o przyszłych doświadczeniach, których nadejścia się spodziewasz, jak i o tych niespodziewanych zdarzeniach, które mogą Cię zaskoczyć. Pomyśl o wszystkich miejscach i porach w przyszłości... jutro, pojutrze, za kilka tygodni, miesięcy, a nawet lat — gdy będziesz chciał łatwo przypomnieć sobie, przeanalizować i zapamiętać to cenne doświadczenie, jakim jest widzenie siebie oczami miłości, zwracanie uwagi na własną niepowtarzalność i prawdziwe docenienie tego, kim jesteś w świecie.

10. Powróć do teraźniejszości. Teraz zacznij powracać do pełnej świadomości — we własnym tempie łagodnie budź się coraz bardziej i stawaj się coraz bardziej uważny. Przejdź całą drogę wstecz do miejsca i czasu, w którym teraz jesteś, czując się znacznie lepiej niż przedtem. Zwróć uwagę na dźwięki w pomieszczeniu. Możesz też zwrócić uwagę na emocje, które odczuwasz. Chwilę później możesz zaś otworzyć oczy, łagodnie powrócić do pełnej świadomości i wyciągnąć ręce i nogi. Witaj z powrotem.

11. Zauważ zmiany. Teraz, gdy miałeś już okazję faktycznie doświadczyć silnej wiary w siebie, która dla tak wielu osób pozostaje nieosiągalna, poświęć trochę czasu i w komfortowych warunkach przeanalizuj, jak niniejsze ćwiczenie w mniej lub bardziej subtelny sposób zmieniło Twój wewnętrzny obraz samego siebie. Zwróć uwagę na to, jak możesz teraz faktycznie zobaczyć siebie z nowej perspektywy — perspektywy większego szacunku i miłości. Doświadczenie, które właśnie zdobyłeś, zapewniło Ci ten rodzaj głębokiego, osobistego szacunku do własnej osoby, który często stanowi pierwszy krok w kierunku zdobycia umiejętności motywowania się i udzielania sobie wsparcia.

John Bradshaw, autor książki Toksyczny wstyd: jak uzdrowić wstyd, który cię zniewala, powiedział: „Jesteś istotą ludzką, nie maszyną ludzką — jesteś ludzkim istnieniem, nie ludzką efektywnością"2. Gdy nauczysz się, jak oddzielać to, kim jesteś, od tego, co robisz, będziesz w stanie z łatwością zauważyć, że Twoje istnienie jest zasadniczo dobre. Twoje zachowanie — to, jak działasz — jest po prostu skuteczne lub nieskuteczne w zakresie osiągania rezultatów, których naprawdę pragniesz. Wiedząc, że nie można postawić znaku równości między Tobą a Twoim zachowaniem, możesz uniknąć wielu kłopotliwych emocji, takich jak żal, obwinianie się czy wstyd — całą energię możesz przeznaczyć na badanie sposobu życia i zmianę zachowań oraz reakcji, z których nie jesteś zadowolony.
Wizerunki własne wielu osób opierają się wyłącznie na pozycji obserwatora. Widzą one siebie tak, jakby postrzegał je zewnętrzny obserwator. Bardzo użyteczne może okazać się wzbogacenie wizerunku własnego poprzez dodanie perspektywy innego. Szczególnie przydatną perspektywą innego jest zobaczenie siebie oczami kogoś, kto Cię kocha. Inni ludzie często postrzegają nas inaczej niż my sami, kochające osoby zaś często widzą rzeczy, których samodzielnie moglibyśmy nigdy nie zauważyć.
Ostatnio pewna pracująca na własny rachunek businesswoman brała udział w opartym na NLP seminarium dotyczącym wiary w siebie. Gdy Eileen przyszła na seminarium, zastanawiała się, jak w ogóle ludzie mogliby kochać ją ze względu na to, kim jest. Gdy zobaczyła siebie z perspektywy kogoś innego, kogoś, o kim wiedziała, że naprawdę ją kocha, poprzez swoje zachowania dojrzała swoją istotę — to, kim naprawdę jest. Nigdy nie robiła tego wcześniej. Być może największy wpływ takiego ćwiczenia polegał na tym, że teraz lubi siebie znacznie bardziej, a także akceptuje to, kim jest. Powiedziała: „Jestem znacznie mniej krytyczna w stosunku do siebie. Czuję większy komfort i odprężenie. Zdecydowanie wpływa to również pozytywnie na moje relacje biznesowe".
Innym przykładem wykorzystania tego procesu jest pewien wybitnie uzdolniony przedsiębiorca i konsultant biznesowy. Trent bierze obecnie udział w procesie ekspansji swojej firmy na rynku międzynarodowym. Również w tym przypadku po jednorazowym wykonaniu ćwiczenia polegającego na zobaczeniu siebie oczami osoby kochającej go, powiedział, że pomogło mu ono rozwinąć miłość do siebie nawet w obszarach, które uważał za swoje zdecydowane słabości, oraz w takich, z których istnienia nie zdawał sobie sprawy. Powiedział: „Pomogło mi osiągnąć poczucie pełni, jeśli chodzi o osobowość i ciało — swego rodzaju integrację. Miłość do siebie naprawdę działa. Proces ten miał niewiarygodny wpływ na moją firmę, a poza tym wpływa na wszystkie pozostałe obszary mojego życia".
Następne ćwiczenie, zatytułowane Autobiografia, zostało zaczerpnięte z książki o NLP pt. Rozwiązania napisanej przez Leslie- Cameron-Bandler i może zapewnić Ci bogate doświadczenie związane z zobaczeniem siebie tak, jak widzą Cię osoby, które kochasz. Możesz wykonać to ćwiczenie na kilka sposobów — niektóre jednak działają lepiej niż inne. Mógłbyś na przykład w samotności przeczytać je na głos i dojść do wniosku, że to wystarczy. Prawdopodobnie byłaby to najmniej skuteczna metoda. Lepszym sposobem byłoby zapamiętanie ogólnej procedury, znalezienie właściwej pory i miejsca, w którym nikt nie będzie Ci przeszkadzać, oraz wykonanie całego ćwiczenia z pamięci. Jeszcze skuteczniejszym sposobem byłoby nagranie na taśmie samodzielnie odczytanego tekstu ćwiczenia i wykonywanie tej procedury zawsze wtedy, gdy będziesz miał czas na to, aby jej posłuchać. Kolejną metodą (prawdopodobnie najlepszą) jest poproszenie zaufanego przyjaciela, aby odczytał Ci tekst ćwiczenia na głos, zatrzymując się po każdym etapie, tak byś mógł go spokojnie skończyć, i wznawiając czytanie, gdy dasz znać, że jesteś gotów do kontynuacji. W ten sposób możesz cieszyć się tym doświadczeniem, wiedząc, że gdy skończysz, będziesz mógł podzielić się nim z osobą, której ufasz.

Osoby, które mocno wierzą w siebie, zasadniczo wcale się od Ciebie nie różnią. Nie chodzi o to, że nigdy nie mają chandry i nie czują niepokoju ani przygnębienia. Od czasu do czasu doświadczają tych nieprzyjemnych stanów emocjonalnych. Oczywiście osoby zachowujące silną wiarę w siebie są tylko ludźmi. Różnica polega na tym, że po prostu zdają sobie sprawę z tego, iż ich emocje dostarczają bardzo ważnych informacji dotyczących tego, jak przeżywają swoje życie. Traktują takie oparte na emocjach informacje poważnie, a następnie świadomie wprowadzają odpowiednie zmiany w sposobie myślenia, a co za tym idzie, w swoim zachowaniu. Dzięki wiedzy z zakresu NLP możesz myśleć o swoich emocjach jako o informacjach zwrotnych, które dają Ci okazję do zmiany życia i zmiany własnego wizerunku.
Weźmy na przykład młodego biznesmena o imieniu Fred, który doszedł do wniosku, że nie jest w stanie dobrze się czuć w swoim towarzystwie — niestety, nie wiedział dlaczego. Ostatnio zaczął odczuwać smutek i przygnębienie. Niektórzy przyjaciele mówili mu, że powinien porozmawiać o tym problemie z psychiatrą. Inni powiedzieli, że powinien pojechać na długi urlop. Jeszcze inni przekonywali, że powinien spróbować całkowicie pogrążyć się w pracy. Taki stan rzeczy utrzymywał się przez tydzień. Gdy Fred zdał sobie sprawę, że jego uczucia prawdopodobnie nie zmienią się „same z siebie", zdecydował, że przejmie kontrolę nad swoim życiem emocjonalnym. Właśnie wtedy zaczął traktować swoje uczucia jako informacje zwrotne.
Fred zdecydował się porównać swój smutek i przygnębienie z emocjami, które wywoływała w nim praca, dom i relacje międzyludzkie. Robiąc to, zdał sobie sprawę, że cieszył się życiem, które sobie stworzył. Jego życie rodzinne było bogate i satysfakcjonujące.
Poczucie dyskomfortu nie wynikało z jego stylu życia ani relacji z najbliższymi.
Ponieważ Fred zdobył nieco wiedzy z zakresu stosowanego w NLP podejścia do reakcji emocjonalnych, przyjrzał się wewnętrznemu wyobrażeniu depresji i zauważył, że jego uczucia miały swoje źródło w bardzo konkretnym obrazie, który pielęgnował w umyśle. Fredowi mimo woli udało się stworzyć obraz wysokiego, czarnego muru stojącego tuż przed nim. To właśnie ten obraz był źródłem jego uczuć. Sprawiał, że czuł się smutny i przygnębiony.
Gdy zdał sobie sprawę z istnienia czarnego muru, wykorzystał posiadaną wiedzę z zakresu NLP, aby po prostu zmienić kolor muru z czarnego na biały. To z kolei umożliwiło zmianę ściany w pył — poczuł otwartość, wewnętrzną siłę i bezpieczeństwo. Ta prosta procedura to wszystko, czego potrzebował, aby osiągnąć rezultaty, których pragnął.
Powtórzmy: dzięki technologii i procedurom NLP osoby cieszące się silną wiarą w siebie wiedzą, że gdy czują niepokój, mają możliwość umiejętnego i będącego wynikiem świadomej decyzji wprowadzania zmian do wewnętrznych reprezentacji, do życia emocjonalnego, a co za tym idzie, do zachowania. Tajemnica ludzi mających silną wiarę w siebie polega na tym, że posiadają wiedzę, która pozwala im zmieniać się wtedy, kiedy zechcą.