Universum

Nie powinno nikogo zdziwić, że w historii wiele osób stosowało już niektóre z założeń NLP jako napęd do osiągnięcia wielkiego sukcesu. Zdobywca Oscara, Anthony Hopkins przypisuje swą karierę Welshmanowi Richardowi Burtonowi, którego poznał w wieku piętnastu lat. Hopkins twierdzi, że miał on duży wpływ na jego życie, gdyż uciekł z domu rodzinnego i stał się aktorem. Wtedy stwierdził, że też chciałby to zrobić. Historia prezydenta Clintona, który spotkał w wieku szesnastu lat prezydenta Kennedyego, jest prawie identyczna. W biznesie praktyka wzorowania się na przywódcach ma swoją nazwę i długą historię. Jest to mentoring. Wiele osób na kierowniczych stanowiskach kupuje garnitur, krawat i napój tej samej marki, co ich odnoszący sukcesy szef, próbując w ten sposób poczuć, jak to jest być taką osobą. Niektórzy posuwają się jeszcze dalej i opowiadają te same żarty, a nawet kopiują gesty i wzorce mowy. Są to wysiłki prowadzące do tego, „by wejść w skórę eksperta", aby odkryć, co powoduje, że jest taki a nie inny. „Ekspert" często się w to włącza, opowiadając dzieje doznanych trudności i sugerując kierunek działań lub nauki. Jeśli mamy w pamięci pierwsze dwa z założeń NLP — mapa nie jest terenem i doświadczenie ma strukturę — wchodzenie w czyjąś skórę przyjmuje nowe, bardziej dogłębne znaczenie. Zamiast zwyczajnego kopiowania ubrań i naśladowania gestów owe wysiłki można by wykorzystać do odkrycia wewnętrznej mapy umysłowej mistrza. Zamiast zwykłego uczenia się tego samego co ta osoba, można by doceniać to w ten sam sposób co ona. Ponieważ doświadczenia mają strukturę, będzie to mapa umysłowa prawdziwej i konkretnej osoby odnoszącej sukcesy. Coś, co można odkryć, skopiować i wdrożyć do pracy, a także przekazać innym. Zastanówmy się teraz nad założeniem NLP: jeśli jedna osoba potrafi coś zrobić — każdy może się tego nauczyć. To jest jedna z najbardziej ekscytujących rzeczy, gdy myślimy o NLP. Oznacza, że motywacja, perswazja, pewność siebie, poczucie własnej wartości, podejmowanie decyzji, kreatywność i jeszcze więcej cech oraz umiejętności to te, których można się nauczyć w taki sam sposób jak jazdy samochodem, używania komputera, jazdy na nartach czy gry w tenisa. Osiągnięcia mają strukturę. Ucząc się elementów doskonałości, która charakteryzuje najwybitniejsze osoby na świecie, można nauczyć się tworzenia tego samego rodzaju osiągnięć dla siebie.

1. Wyobraź sobie kłopotliwą sytuację. Przywołaj wspomnienie innego, nieco problematycznego zdarzenia lub codziennej trudności. Im częściej takie zdarzenie i towarzyszące mu emocje będą występować, tym szybciej wpłyną na Twoje życie zmiany NLP. Jeśli negatywne emocje z pierwszego ćwiczenia nie znikły lub nie zmieniły się tak, jakbyś sobie tego życzył, skorzystaj ponownie z tej sytuacji. 2. Obejrzyj siebie na zdjęciu. Szybko „przewiń" film ze wspomnienia tego zdarzenia, ale tym razem wybierz jeden moment, czyli swoistą klatkę filmową, która według Ciebie najlepiej symbolizuje całe przeżycie. Patrząc na ten obraz, przyjrzyj się, czy widzisz młodszego siebie w taki sposób, jakbyś patrzył na swoje zdjęcie z tego zdarzenia. Jeśli tak nie jest, zacznij po prostu cofać się w wyobraźni, co pozwoli widzieć coraz większą część sceny, aż zobaczysz się tak, jak wyglądałeś w tamtym momencie. Patrz na wszystko z punktu widzenia obserwatora. 3. Dodaj ramkę. Mając już obraz w pamięci, zastanów się nad tym, w jakiej ramce umieścić to zdjęcie. W kwadratowej czy okrągłej, a może owalnej? Jak szeroka powinna być ta ramka i jakiego koloru? Być może wolałbyś nowoczesną ramkę ze stali, a może staromodnie złotą z dekoracjami i gołąbkami. Po wybraniu ramki dodaj oświetlenie punktowe. 4. Zmień je w obraz lub fotografię. Jak przekształcić ten obraz w coś bardziej artystycznego? Wystarczy wyobrazić go sobie jako artystyczną fotografię wykonaną przez Ansela Adamsa lub obraz w stylu znanego malarza, Renoira lub Van Gogha. Następnie weź swoje oprawione w ramkę przeżycie i umieść między innymi obrazami w prywatnej galerii swojego umysłu. 5. Sprawdź rezultat. Przez chwilę oczyszczaj swój umysł. Oddychaj głęboko. Teraz pomyśl o tym zdarzeniu, które Cię niepokoiło. Twoje odczucia uległy prawdopodobnie zmianie. Jeśli nie, powtórz to ćwiczenie, stosując inną ramkę i inny styl malarstwa lub fotografii, aż znajdziesz ten, który satysfakcjonująco zmieni Twoje emocje. Niektórzy chcą natychmiast wiedzieć, jaka jest trwałość tych zmian. Sprawdź to teraz. Sprawdź za godzinę. Zanotuj sobie w notesie lub kalendarzu i sprawdź za tydzień lub za miesiąc. Odkryjesz, że Twój sposób myślenia pozostanie zmieniony, ponieważ do zmiany zastosowałeś tę samą metodę, przy której użyciu mózg koduje informacje. I w każdej chwili możesz zadecydować o jej dalszej zmianie. Zauważ, że zmiana ta nie została wymuszona. Nie powtarzałeś tygodniami mantry afirmującej. Nie próbowałeś wykorzystywać silnej woli. W zamian użyłeś mózgu w sposób, w który należy go używać. Zaczynasz poznawać pierwsze z kodów umysłowych NLP, elementy, które tworzą nasze myśli, emocje, działania i przekonania. To, co zmieniłeś, było tylko pomniejszym rozczarowaniem, ale jeszcze kilka minut temu myślenie o tym zdarzeniu powodowało, że czułeś się źle. Teraz zostało trwale przekształcone. W przyszłości zawsze, gdy je sobie przypomnisz, w sposób naturalny i automatyczny poczujesz się bardziej zaradny. Poznałeś szybką technikę przekształcania negatywnego wspomnienia w takie, które nie będzie więcej przeszkadzać. Podobnie jak w przypadku poprzedniego ćwiczenia, opisane instrukcje zastosuj do różnych wspomnień. Poeksperymentuj z różnymi ramkami i stylami sztuki. Ludzie od zawsze umieli zmieniać swe wewnętrzne obrazy i dźwięki, upiększając je i łącząc z innymi wspomnieniami. Jednak do czasów NLP nikt nie wiedział, jak systematycznie korzystać z tej umiejętności do polepszenia nastroju, sposobu myślenia oraz podnoszenia jakości życia. Gdy następnym razem zacznie Cię niepokoić jakieś zdarzenie lub stare wspomnienie, spróbuj spojrzeć na nie z nowej perspektywy. Zrób to, podejmując świadome czynności mające na celu zmianę sposobu, w jaki nieświadomie o nim myślisz. Obejrzenie tego wspomnienia jak filmu ze skoczną muzyką, włożenie go w ramki lub przekształcenie w obraz czy zdjęcie pozwoli rzucić na nie nowe, bardziej korzystne światło. Dzięki NLP potrafisz zrobić to samo ze wszystkimi problemami, wykorzystując umysł w kreatywny sposób, aby odnieść sukces we wszystkich dziedzinach życia.

Pierwsze założenie NLP brzmi: mapa to nie terytorium. To zdanie zostało wypowiedziane przez polskiego matematyka, Alfreda Korzybskiego. Zawsze podkreślał, że mapa drogowa lub menu w restauracji może pomóc w znalezieniu drogi w mieście lub wyborze dania. Różnią się one jednak całkowicie od obranej trasy lub przyniesionej do stołu potrawy. Realizację tej zasady można codziennie obserwować w działaniu, w czasie gdy ludzie jadą do pracy. Każdy z kierowców kiedyś, parę miesięcy lub nawet wiele lat temu, przejrzał mapę, wypróbował kilka różnych tras, po czym wybrał najlepszą drogę z domu do pracy i z powrotem. Od tego czasu większość z tych kierowców jeździ codziennie tą samą trasą. W tym czasie zbudowano nowe przecznice lub dojazdy. Jeśli kierowca nie poświęcił czasu na aktualizację swojej mapy umysłowej, między jego mapą a rzeczywistym terenem z konieczności powstaną pewne różnice. Nie będzie to miało wielkiego znaczenia aż do dnia, gdy na jego trasie do pracy rozpoczną się roboty drogowe. Samochody zaczną się wycofywać, gdyż kierowcy ze starszymi mapami zostaną wybudzeni ze swego umysłowego uśpienia i odkryją, że mają tylko kilka tras, i zupełnie nie znają innych. Tymczasem kierowcy z nowszymi i bardziej kompletnymi mapami, które pokazują więcej tras, skręcili już w poprzednią przecznicę i są właśnie w drodze do pracy. Najlepszym sposobem, by docenić wartość tego założenia, jest bezpośrednie jego doświadczenie. W tym celu przez kilka minut wykonuj poniższe ćwiczenie. Pamiętaj, że im pełniejszą uwagę mu poświęcisz, tym dokładniejsze będą wyniki. Każdy przeżył w życiu parę rozczarowań, czyli doświadczeń, które po pewnym czasie okazały się nie być tak złotym interesem, za jaki się je na początku uważało. Ludzie często mówią, że zmieniają się wraz z upływem czasu, ale to nie czas jest czynnikiem decydującym. Zmienia ich sposób, w jaki pamiętali dane wydarzenie. Po ukończeniu ćwiczenia Muzyka filmowa kod umysłowy, lub inaczej Twoja mapa dla takiego przeżycia, ulegnie zmianie, ponieważ przekształcisz go celowo. Umiejętność wprowadzania takich poprawek pozwala nie czekać na zmianę swych uczuć. Można je zmienić od zaraz. ĆWICZENIE 1. MUZYKA FILMOWA W tym ćwiczeniu poznasz sposób zmiany niemiłych wspomnień. Tę technikę najlepiej stosować do codziennych problemów o niskiej lub średniej intensywności. 1. Obejrzyj film o stwarzającej problem sytuacji. Zacznij myśleć o codziennym problemie. Przypomnij sobie na przykład chwile, gdy byłeś rozczarowany lub zawstydzony. Momenty, gdy nie czułeś się zbyt dobrze. Wybierz konkretną i prawdziwą sytuację z przeszłości. Myśląc o tym określonym zdarzeniu, zwróć uwagę na obrazy i dźwięki, które pojawiają się w Twej głowie, i obejrzyj film z rozgrywającego się przed Tobą zdarzenia. Na koniec odnotuj swoje odczucia. 2. Wybierz muzykę przewodnią. Teraz wybierz jakąś „muzykę przewodnią". Ma ona nie pasować do odczuć, jakie wywołał w Tobie obejrzany przed chwilą film. Twoje wspomnienie jest prawdopodobnie poważne i trudne. Dlatego wybierz coś lekkiego i skocznego jak muzyka cyrkowa lub podkład muzyczny do filmu rysunkowego. Niektórzy wolą szybką muzykę taneczną, inni nadmiernie dramatyczną muzykę klasyczną lub operową, jak uwertura do opery „Wilhelm Tell" — znana bardziej jako muzyka przewodnia ze starego serialu radiowego i telewizyjnego „Samotny włóczęga". 3. Powtórz film z muzyką. Po wybraniu muzyki pozwól, by zagrała głośno i wyraźnie w myślach, gdy zaczniesz ponownie oglądać swój film. Niech gra do samego końca. 4. Sprawdź rezultat. Teraz ponownie przewiń film do początku. Odtwórz go bez muzyki i odnotuj swoją reakcję. Czy Twoje odczucia uległy zmianie? Dla wielu osób oglądane w ten sposób zdarzenie staje się absurdalne lub humorystyczne. W przypadku innych zmniejszają się bardzo lub przynajmniej neutralizują nieprzyjemne odczucia. Jeśli uważasz, że te odczucia nie są jeszcze satysfakcjonujące, spróbuj zastosować inny rodzaj muzyki przewodniej do filmu, aż znajdziesz melodię, która w Twoim przypadku zadziała. Ten rodzaj zmiany jest dowodem, że mapa to nie terytorium. Właśnie zmieniłeś jedną ze swoich umysłowych map, aktualizując ją i oferując nowe trasy zastępcze. Ta zmiana demonstruje również inne założenie NLP: doświadczenie ma strukturę. Przed ćwiczeniem struktura lub wzorzec twojego wspomnienia zawierały poważną i pełną negatywnych emocji scenę. Dodanie niepasującej muzyki filmowej tak bardzo zmieniło pierwotną strukturę przeżycia, że musiały się zmienić także odczucia. Zanim przejdziemy do następnego ćwiczenia, wykonaj ćwiczenie 1., stosując przynajmniej trzy inne typy nieprzyjemnych przeżyć. Poeksperymentuj z różnymi rodzajami muzyki przewodniej, aby dowiedzieć się, które najlepiej sprawdzają się w Twoim przypadku w zależności od rodzaju doświadczenia. Teraz przez chwilę przywołaj ponownie jedno z tych zmienionych wspomnień. Odkryjesz, że daje ono inne, bardziej twórcze emocje. Zauważ, że z tymi nowymi emocjami zaczynasz spontanicznie myśleć o rzeczach, które mógłbyś powiedzieć lub zrobić w razie, gdyby taka sytuacja się powtórzyła. To nowe odczucie jest często potężną metodą uwolnienia twojej kreatywności w trudnej sytuacji.