Universum

Prawie pewną wskazówką nie przetworzonych przeżyć z wcześniejszego życia są silne lęki i powtarzające się przymusy. Fobie mają często bardzo dokładny związek z sennymi wydarzeniami, które nie znajdowały miejsca w tym życiu.
Strach przed ogniem można by wytłumaczyć śmiercią przez spalenie (np. na stosie). Strach przed zamkniętym pomieszczeniem, ciemną piwnicą, starym sklepieniem można wyjaśnić wcześniejszymi przeżyciami w sali tortur, więzieniem lub innymi podobnymi wydarzeniami, w których bezbronna osoba została zdana na przemoc swojego dręczyciela, nie mając żadnych możliwości ucieczki.
Strach przed wodą można tłumaczyć wcześniejszą śmiercią przez utonięcie, lęk wysokości przez możliwy śmiertelny upadek z dużej wysokości. Klaustrofobia może być tłumaczona publicznym wykonaniem wyroku bądź tym, że dana osoba została stratowana w tłumie lub musiała stać pod pręgierzem.
Strach przed mężczyznami może być uwarunkowany zgwałceniem albo innymi gwałtownymi poczynaniami mężczyzn we wcześniejszym życiu. W taki sam sposób daje się wytłumaczyć strach przed kobietami na podstawie nieprzyjemnych karmicznych doświadczeń, jak otrucie, stosunek zależności, poddaństwo itp.
Te i inne urazy z poprzednich wcieleń mogą wywoływać w nas bardzo długotrwałe następstwa w formie różnych lęków. Dzięki terapii reinkarnacyjnej wiemy, iż owe lęki, fobie, dają się usunąć, jeżeli związane z nimi urazowe wydarzenia jeszcze raz przeżyjemy i przetworzymy je. Również powtarzające się przymusy i wydarzenia, przy których mamy uczucia: „dlaczego zdarza mi się wciąż to samo?" albo „wszystko jedno, co ja robię, wydaje mi się, że doświadczenia te nadciągają niemal magicznie".
Jeśli macie skłonności do wypadków albo skaleczeń, starajcie się zapamiętywać, których części ciała one dotyczą i jakie następstwa każdorazowo powodują te obrażenia dla waszego życia (poza faktem, że czujecie fizyczne cierpienie i ból).
Choroby także mogą pozostawać w karmicznym związku z wcześniejszymi wcieleniami. Możliwe, że chcemy zajmować się w obecnym życiu wzorem karmicznym, ujawniającym się w postaci choroby. Jednak w przypadku zachorowania nie można ogólnie wnioskować o przyczynach karmicznych, jak na przykład przy fobiach i lękach. Choroby mają do czynienia z indywidualną drogą rozwojową człowieka, który specjalnie cierpi na tę określoną przypadłość. Jeśli chce się rozpoznać głębszy sens choroby, należy bardzo wnikliwie zająć się kulisami duchowego rozwoju danego człowieka.
„Wiemy, że nasze ciało dąży do tego, aby funkcjonować zdrowo i bez zakłóceń. Wielu nazywa ten fenomen »wewnętrzną siłą ozdrowieńczą«. Rozwijane przez cybernetykę w ostatnim czasie modele były bardzo bliskie temu poglądowi. Mówi się tutaj o systemie »homeostatycznym«, co oznacza, że chodzi tu o system regulacyjny naszego ciała, który stara się wytwarzać stan stałej równowagi. O ile sprawcy chorób pojawiają się w naturalnych stosunkach, nie zagrażają one ciału. Dopiero gdy zostaną »specjalnie« zablokowane środki obronne organizmu przez psychiczne sterowanie, wówczas wewnętrzne wpływy tego typu mogą zostać wykorzystane jako sprawcy chorób" - pisze Thorwald Dethlefsen. Choroby przekazują nam obserwacje z obszaru duszy. Są one próbą wyciągnięcia na światło dzienne i przetworzenia nie rozwiązanych konfliktów na płaszczyźnie fizycznej. Doświadczenia terapii reinkarnacyjnej wskazują, iż psychosomatyczne związki mogą powstawać nie tylko w tym życiu, ale mogą tworzyć się przez szereg wcieleń. Stąd też zdarzają się przypadki, w których przez świadome przetworzenie prawdziwych przyczyn choroby, także na płaszczyźnie fizycznej, osiąga się ozdrowieńcze skutki.
Wielu ludzi w okresie swojego życia ustala, iż są bardziej podatni na wypadki niż inni. W takim przypadku znaczną korzyść stanowić może przemyślenie, jakie sytuacje psychiczne związane są z przytrafianiem się owych zdarzeń. Istniejące przed wypadkiem szczególne obciążenia duchowe, napięcia, konflikty? Jakie zmiany zachodzą w naszym życiu w wyniku tych wypadków? Czy zostaliście może przez taki wypadek „wysadzeni" z waszej dotychczasowej sytuacji zawodowej, finansowej czy też osobistej? Mieliście może po wypadku spokój i czas dla siebie samego, czego poprzednio nie byliście w stanie osiągnąć? Na jaką część ciała zaczęliście po wypadku zwracać szczególną uwagę?
Katalog pytań moglibyśmy prezentować jeszcze długo. W ten sposób poznajecie historię swojego życia, badacie i śledzicie karmiczne nici między chorobami, operacjami a określonymi wydarzeniami, które miały miejsce w poprzednich wcieleniach.

Zwróćcie uwagę na to, jakie macie szczególnie ekscentryczne, może nie dające się wyjaśnić, talenty i upodobania. To samo dotyczy niechęci i zachowań obronnych. Czujecie się powołani, w ścisłym tego słowa znaczeniu, do określonych zadań? Któreś miejsce zamieszkania albo pracy odpowiada wam szczególnie? Jeżeli przy którymś z tych pytań dostrzeżecie coś charakterystycznie uderzającego, może to oznaczać, iż z danym miejscem łączy was jakiś związek z poprzedniego życia.
Jak już zaznaczono, często odnajdujemy u artystów i innych genialnych ludzi wcześniejsze życie, w którym ich talenty mogły się rozwinąć, dlatego też w aktualnym życiu nawiązują oni do dawnych doświadczeń. Ponieważ nie są początkującymi, robią tak zdumiewająco szybkie postępy i osiągają prawdziwe mistrzostwo, stąd nierzadko czują już bardzo wcześnie prawdziwe powołanie do swoich zadań. Odwrotnie spotykamy się z przyczyn karmicznych z niechęcią, antypatią i postawami obronnymi. Wszystko, co odpędzamy od siebie, fanatycznie zwalczamy, czego nie pochwalamy, czym pogardzamy, może być oparte na nieprzyjemnych doświadczeniach z poprzednich wcieleń. Zawsze, gdy w tym życiu nie mamy wyjaśnienia dla intensywnych albo wręcz spotęgowanych reakcji uczuciowych, przyczyna może tkwić jeszcze głębiej.

Przechodzimy zatem od części teoretycznej do praktycznej. Jak już teraz wiemy, każdy człowiek posiada zbiornik pamięci, gdzie zapisane są wszystkie dotychczasowe egzystencje, w których był on ucieleśniany jako indywidualna dusza. Te nagromadzone informacje w większym stopniu wpływają na nasze codzienne życie niż zdajemy sobie z tego sprawę. Pomyślmy tylko o przeżyciach deja-vu. Gdybyśmy byli więc trochę bardziej uważni dla nas, dla naszych nawyków i cech osobowościowych, moglibyśmy wnieść do własnych doświadczeń życiowych wiele z naszej przeszłości. Także wy, szanowni czytelnicy, możecie podążać waszymi śladami ku przeszłości bez konieczności poddawania się hipnozie. Chciałabym was do tego zachęcić.
Pozwólcie się prowadzić intuicji, pomyślcie jednak o następujących warunkach. Przykładajcie więcej uwagi do wrażeń uczuciowych niż do racjonalnych rozważań. Jeżeli zastanowicie się nad tym, do jakich krajów was szczególnie ciągnie, rozważcie, czy nie chodzi tu o uczuciowy (magiczny) pociąg, czy też tylko dlatego chętnie podróżujecie po tym kraju, że znajomi lub przyjaciele zachęcają was do tego. Uważajcie, proszę, na to, co rzeczywiście wypływa z was samych.

Plany urlopowe; kraje magicznie przyciągające; przeżycia deja-vu; sztuka kucharska obcych krajów; chęć podróży.

Przemyślcie w spokoju, do których krajów chętnie jeździcie, a może nawet jeździcie do nich częściej, ponieważ tam czujecie się szczególnie dobrze? W którym kraju są wam szczególnie bliskie: ziemia, ludzie, obyczaje, sposób zachowania, kuchnia itd.? Jest może taki kraj, gdzie czujecie się jak u siebie w domu? To samo odnosi się do kraju, w którym czujecie głęboką chęć wejrzenia w siebie: tam bezwarunkowo muszę się jeszcze udać (ale nie dlatego, że będąc zapalonymi alpinistami, pragniecie jechać do Nepalu, aby zdobywać Mount Everest).
Zawsze, gdy odkrywacie takie uczucie, iż z niewyjaśnionych przyczyn, w sposób czysto emocjonalny, ciągnie was do określonego kraju, jakiegoś krajobrazu, miasta itd., może to być dowodem na to, że już znacie ów kraj. Prawdopodobnie już w nim żyliście.
Niedwuznacznych przykładów na wcielenia w innych krajach dostarczają przeżycia deja-vu. Jeżeli przypomnicie sobie takie przeżycie, możecie być prawie pewni, że wasza świadomość reinkarnacyjna przez przywołanie sobie owego napotkanego miejsca została zaktywizowana i przeniknęła do waszej normalnej, codziennej świadomości. Faktycznie rozpoznaliście ten krajobraz albo tę miejscowość! Tak jak w tym życiu przypominacie sobie kraje i miasta, które już odwiedzaliście, możecie sobie przypomnieć również okolice, w których zatrzymaliście się przed tym życiem.
Są ludzie, którzy prowadzą ruchliwy, koczowniczy tryb życia, inni są znów zasiedziali i bardzo niechętnie opuszczają swoje ulubione otoczenie. Pewną moją przyjaciółkę ciągnęło dziesięć lat przez historię świata. Nigdzie na świecie nie mogła osiedlić się na stałe, coś ją formalnie wyganiało. Później opowiadała mi, że w jednym ze swoich wcześniejszych wcieleń była faktycznie Cyganką. Również w tym życiu, już jako dziecko, miała często „przypadkowe" spotkania z Cyganami. Już wtedy czuła wyraźne upodobanie do tych „jeżdżących ludzi". Jako mała dziewczynka uciekała kilka razy z domu, ponieważ czuła nie wyjaśniony pociąg do cygańskiego życia.
Inni ludzie popadają znów w pozornie niepotrzebne lęki, jeśli gdzieś wyjeżdżają bądź zmieniają miejsce zamieszkania. W takich przypadkach może się to nierzadko łączyć z wcześniejszym życiem, gdy dana osoba musiała opuścić swój dom pod przymusem. Być może zostali oni wypędzeni lub w inny sposób zmuszeni do ucieczki. W historii ludzkości takie losy były bardzo liczne. Przypomnienie podobnych przeżyć prowadzi często do tego, że i w obecnym życiu ludzie są opanowani strachem, aby nie utracić swojego domu. Stąd też popadają w panikę przy najmniejszej zmianie miejsca.